Ders çalışmaktan bunaldım. Biraz dışarı çıksam iyi olacak. Montumu aldım ve dışarı çıkacakken:

Abi-"Bana gelirken meyveli yoğurt al." Abim spora başladı. Sivilceli abimden eser kalmadı. Spor yapıp sivilce ilacı kullandı ve kendine düzenli bir bakım yaptı. Şu an 11. sınıfta ve evrime inanmamı sağlayacak kadar değişti. Değişti de... Keşke gerçekten güzel bir amaç uğruna bu değişimi yaşasaydı. Sevgilisinden ayrıldı ve bir süre depresyona girdi. Daha sonra ondan daha iyilerine layık olduğunu düşündü ve spora başladı. Tabi bir ruhun yardımıyla. Ruhlar genelde kalbi zayıf kişilere üşüşüyorlar. Cehase abimi aptal ruhlardan kurtarmak için bayağı mesai yaptı. Eskiden sporcu bir ruh abim depresyondayken kulağına fısıldadı ve abim spora başladı. Ben de kendi kararlarımızı kendimiz veriyoruz sanıyordum. Hayal kırıklığına uğradım.

b-"Tamam abi."

Abi-"Oğlum bak iyice nonoşa bağladın. Önceden git kendin al falan derdin. Bir sıkıntın mı var?"

b-"Anlatsam da inanmazsın ki." dedim ve kapıyı çekip çıktım.

Hava bayağı soğuk ve kar yağıyor. Ama bu soğuğu nedense seviyorum. Kulaklığımı evde unuttum. Keşke alsaydım. Müzik dinlerdim.

-"YARDIM EDiN. LÜTFEN YARDIM EDiN." Bunu duyunca hemen koştum. Neden koşuyorum ki? Ne yapabileceğim? Kimseyi kurtaramıyorum. Ama yine de koşuyorum. Neden? Uzakta bir çocuk gördüm. Birinin önünde duruyor ve :

-"Lütfen yardım edin." dedi. Adam eğildi ve kafasını okşamaya başladı. Ne yapıyorsun lan? Çocuk yardım istiyor bu da kafasını okşuyor. Sonra geçip gitti. Yardım etmedi. Çocuk diz çöküp ağlamaya başladı. Hemen yanına koştum ve:

b-"Sorun nedir?" dedim. Çocuk bana baktı ve:

-"Kardeşim. Hareket etmiyor."

b-"Nerede?" dedi ve önden koşmaya başladı. Ben de arkadan takip ettim. Arkadan bakarken bir şey dikkatimi çekti. Kuyruğu var. Beyaz renkli. Hayalet bu. O zaman o adam nasıl gördü onu? Benden başka gören biri de mi var yani? Gördüyse neden yardım etmedi? Sonunda vardık. Siyah kuyruklu başka bir çocuk. Solumunu kontrol ettim. Nefes alıyor. Hayalet olmasına rağmen nefes alıyor.

b-"Onu hastaneye zütürmeliyim." Arkamdan bir ses geldi:

Ses-"Onu veterinere zütür." dedi. Arkamı döndüm ve kimse yoktu. Kim konuştu? Şu an bunu düşünecek zaman değil. Veterinere doğru koştum.