Kendimi toparladıktan bir hafta sonra maçlara çıkmaya başladım. Kazandım. Sadece kazandım. Açelyanın umutlarını, Lizzienin umutlarını boşa çıkarmadım. Üç ay dinlenme molası da almış oldum bu sayede. Yeterince de paramız vardı günü kurtarmalık. Açelya ile yemeğe çıktık. Çok güzel giyinmişti ve her seferinde kalbimi kıpırdatmayı biliyordu ama kafamı kurcalayan tek bir soru vardı. Açelya bana o gözle bakmıyorsa ne olacak?
H:Çok güzelsin her seferinde olduğu gibi.
A:Teşekkür ederim sende çok yakışıklısın. Zaten karizman dillere destan oldu.
H:Var öyle birkaç şey abartmaya gerek yok.
A:Bence var ama sen bilirsin.
H:Sana teşekkürü bir borç bilmem lazım aslında.
A:Hangi konuda?
H:Bu spor müsabakaları konusunda. Kazanılan paralar ve ileri görüşlülüğün hakkında.
A:Yaptığım küçük dokunuşlar sadece. Ama sen dostum...
Bana dostum deme yeter!!!
A:olmasan bu iş olmazdı. En büyük hasılat sende.
H:Biliyorum.