O gece yarını düşünerek uyudum. Sanki hiç yokmuşum gibi hissediyordum. Vardı uzaklarda beni sevenler biliyorum ama hepsi sporcu kişiliğime ve yakışıklı oluşuma tav. Farklı olan şu anlık Açelya ve adını koyamadığım duygular içerisindeyim bilmiyorum. Şu an bana sorsalar dünya mı Açelya mı diye muhtemelen Açelya derdim. içimde bastırılmış bir çocuk var. Vahşetle büyümesinden ve Hatemin öfkesinden feyz almasından korkuyorum. Bilmiyorum hiçbir şey. Sadece korkuyorum. Sevenim çok. Yine de yalnızım.
Sabah oldu ve üzerime takımı çekerek kapıyı yavaşça örterek evden çıktım. Kulübe gittim. Açelyayı beklemeye koyulurken önümden geçen birkaç kişiyi inceledim. Ve o an geldi. Açelya artık kalbimin sahibiydi. Böyle bir güzellik yok. Delireceğim.