Okula doğru gidiyorum. Selin, Hakan ve Cem de bana yetiştiler. Hep beraber okula doğru gitmeye başladık.

Selin-"Bugün sonunda öğretmenden artı alabileceğim." Dedi ve öksürmeye başladı. Öksürüğü çok... Ağırdı.

Cem-"Selin, iyi misin?"

Selin-"iyiyim. Sadece heyecanlandım o kadar."

Hakan-"O kadar heycanlanmana gerek yok. Alt tarafı ödevini yaptın."

Selin-"Benim için büyük bir başarı. Bir Bine\'den bakmış olsam da sonunda matematikten artı alabileceğim." Selin çok solgun gözüküyordu.

Cem-"Zamanı geliyor galiba."

b-"Neyin zamanı?"

Hakan-"Sınavlardan bahsediyor."

Cem-"Bugün bizimle parkta buluşabilir misin? Sana anlatmam gereken bir şey var."

b-"Tamam da... Ne oldu? Selin iyi mi?"

Cem-"Evet, o iyi. Okuldan sonra parkta buluşuruz."

b-"Tamam." Dedim ve sınıfıma geçtim.

Okuldan sonra koşa koşa parka geldim ve kamelyaya oturdum. Onlar da orada bekliyorlardı. Aralarında Selin yoktu.

b-"Selin nerede?"

Hakan-"O birazdan gelir. Eve gidip... "

Cem-"Artık anlatmalıyız ona. Annem bize böyle öğretmedi. En azından ona yapamayız."

b-"Ne yapamazsınız? Ne diyorsunuz anlamıyorum." Arkama biri dokundu ve arkamı döndüğümde Selin geldi sandım. Ama sınıf başkanı gelmiş. Sınıf başkanımız kızdı. Yeşil gözlü, gözlüklü, siyah saçlı biriydi.

SB-"Bir Bine. Ödev kağıdını unutmuşsun."

b-"Haa. Teşekkürler."

SB-"Burada tek başına ne yapıyorsun?" Tek başıma mı?

b-"Tek başıma değilim ki. Hakan ve Cem de buradalar."

SB-"Yine saçmalamaya başladın Bir Bine." Onlara baktım. Hayır. Lütfen. Lütfen...

b-"Şaka yapmıştım. Özür dilerim. Sadece yoruldum ve buraya oturmak istedim."

SB-"Bak, bunu demesi zor değil." Dedi ve evinde doğru yöneldi. Gidene kadar sessiz sessiz ağladım. Kandırıldım.