Part 4:

sabahin saat 11 sularinda agir donanimlari nedeniyle yavaslamislardi tepeye dogru yavasca cikmaya basladilar, ilk ok yaylim atesinin etkisi kalkan duvarina karsi cok az etkili oldu, normandiyalilar tepe'nin üstüne vardiklarinda sakson'lar onlari mizrak, balta, gürz ve mancinik sagnagi ile karsiladilar.
bir gözlemciye göre normandiyalilarin ve barbarlarin bagirislari carpisma sesleriyle ve ölenlerin cigliklariyla bogulmustu ve uzunca bir zaman son derece büyük bir kargasa'da devam etti.
piyadeler tükenmisti, william süvarilerini göndermek zorundaydi, ancak onlarin etkisi büyük oranda tepenin dikligi ve ingilizlerin fiziksel gücleri tarafindan azaltilmisti.
savas baltalari fazla mesai yapiyordu, normandiyali cesetler tepenin yukarisinda birikerek ilerlemelerine engel oluyordu ve kalkan duvarinda sakson'lar o kadar yogun bir sekilde toplanmislardi ki ölülerin ve yaralilarin yere düsmesi mümkün olmuyordu.
william'in sol kanatta carpisan müttefikleri ilk catlayan grup oldu ve tepe'den asagi geri indiler, büyük bir fyrd grubu onlari takip etti, panik normandiyalilarin hatti'ni etkiledi ve geri cekilmeye basladilar.
muhtemelen harold o nokta'da adamlarina tepe'den asagi inmeleri emrini verseydi bu kargasadan faydalanacak ve normandiyalilari mahvedeceklerdi, ancak daha sonra harold'in 2 kardesi öldürüldüler ve inisiyatif kayboldu, bu bir lider icin korkunc bir kayipti, sakson'lar bu tepe'nin üzerinde kalmaya devam ettiler.
harold bunun yerine sol kanadindaki adamlari cagirdi ve sag kanadindaki boslugu takviye etti.
ancak bu sonuc olarak tüm kalkan duvarinin gücünün azalmasina neden oldu, ancak normandiyalilar da düzensiz durumdaydilar, william atindan düsürüldü ve öldügüne dair söylenti kisa sürede yayildi, baska bir at'a binen william yüzünün görünmesi icin migferini kaldirdi birlikleri önünden 4 nal'a gecti.
onlara kiliciyla carparak bagirdi; "bana bakin hayattayim ve kazanan olacagim!" savasin doruk noktasiydi, kisiliginin katiksiz saglamligiyla william onlari takip etmek icin kalkan duvarinin güvenligini tehlikeye atan sakson'larin üzerine breton süvarilerini yeniden sürdü, harold'in korktugu gibi disiplinsiz fyrd'lerin acik alanda william'in süvarileri ile basa cikmalari mümkün degildi, yigitce bir son durus sergilemelerine ragmen hepsi de parcalarina ayrildilar.
ancak, gec ögle'den sonra william anglo-sakson hattinda cok kücük bir etki yaratabilmisti, eger normandiylalilar bu savasi kazanacaklarsa bunu cok kisa sürede yapmalari gerekiyordu, bir sonraki gün harold'in ordusu büyürken william'in kuvvetleri sadece kücülebilirdi.
hizli bir sekilde düsünerek sövalyelerine 20 ila 30 kisilik kücük grup'lar halinde yeniden tepe'ye saldirmalari emrini verdi. kisa ve siddetli bir carpismadan sonra bozguna ugrayarak kendilerini takip eden disiplinsiz fyrd'lerin önünde tepenin asagisina dogru geri cekildiler, her seferinde onlari takip edenleri bicmek icin arkalarina döndüler, normandiyali süvariler ve piyadeler simdi tüm tepe'yi doldurmus olan cesetlerin ve ceset parcalarinin üzerinden atlayarak simdi yanyana dövüsüyorlardi.
tamamiyle bir kirim manzarasiydi, william bunun tam ortasindaydi savas meydaninda saga sola ilerliyor, birliklerini cesaretlendiriyor ön tarafinda liderlik yapiyordu, diger tarafta harold normandiyalilarin kanatlardan yaptiklari saldirilarin farkinda olmayarak kendi hatti'nin ortasinda gibismisti, devam eden saatlerde bu hileli saldirilar kalkan duvarini zayiflatarak tüm tepe boyunca gerceklesti.
adamlarin asamali olarak hattin kirilma noktasina gelmesini saglamisti ancak yine de anglo-sakson'lar direniyorlardi.