Part 3:

harold'in yakinina ulastigi haberleri gelince william harekete gecmek zorunda kaldi, her ikisi de ingilizlerin sayisinin gün icinde artacagini bildigi icin william derhal savasi baslatmak zorundaydi.
abbey savasinin gerceklestigi tepe 1066'da dikti, harold acele etmis olabilir ancak ayni zamanda cok tecrübeli bir generaldi ve dik yokuslarin süvariler icin gercek bir engel teskil ettigini biliyordu.
cok tecrübeli agir silahli kapi kullarini 700 yard'lik tepe boyunca daha az donanimli fyrd'ler arasina yerlestirdi. daha sonra savascilari ve wessex dragonlarini yani en gözde adamlarini tepenin en yüksek noktasinin hemen sagina yerlestirdi.
sakson ordusu aralarinda sadece baltalari sallayabilecek bir alan birakarak 8 ila 10 sira kalinliginda saglam bir kalkan duvari olusturdular, harold ordusunun william'in asagidaki acik arazideki korkunc profesyonellerinin karisinda cok az sansi oldugunun farkindaydi, bulunduklari mevzi'nin ve kalkan duvarinin mutlak surette korunmasi icin kesin emirler verdi.
william 14 ekim 1066 günü safak vaktinden önce kilise ayini düzenlendi ve yemin etti, hastings'le londra arasindaki yol'da yola cikmadan önce birliklerini denetledi.
mesaj cok netti; yalnizca zafer icin degil ayni zamanda hayatta kalmak icin de savasacaklardi, william tam bir zafer icin riske giriyordu, eger normandiyalilar orada kazanamazlarsa saklanacaklari hicbir yer yoktu, bu ölümüne bir savas olacakti.
her iki yandaki kalin agaclar nedeniyle william'in tek secenegi yokus yukari cepheden bir saldiriydi, plan yeterince basitti, ok yaylim atesinin korumasi altinda piyadelerini ingiliz hattinda gedikler yaratmak icin göndermeliydi, elit birligi olan normandiyali sövalyeleri daha sonra sadece avantaji büyütmek icin mücadele edeceklerdi.
teori buydu, tepe'nin dorugundan "disari! disari! disari!" diye bagiran yaklagib 7000 anglo-sakson'un baska fikirleri vardi.