Part 2:

yaz sonunda harold'in ordusunun cogunlugu harmani kaldirmak icin evlerine geri döndüklerinde isgal etmeyi secmisti, william'in bilmedigi sey harold'in 300 km kuzeyde kardesi ve viking istila kuvvetine karsi savasiyor olduguydu.
28 eylül 1066'da normandiyali isgal donanmasi ingiltere'nin güney kiyisindaki pevensey körfezinde karaya cikti, yaklagib 700 gemi'den olusuyordu, 7500 agir silahli adam ve yaklagib 2000 at orta cagda neredeyse astronomik ölcülerde bir isgal kuvvetiydi.
william ingiltere tahtini ele gecirmek icin papa'nin hayir duasini almaya calisti ve bunu basardi.
bu durum hem birliklerinin moralini hemde onun abartili kader algisini yükseltti. william'a göre tanri'dan gelen bir görevi yerine getirecekti.
ancak bu william icin tamamen sorunsuz bir kara'ya cikis degildi, kara'ya ayak basarken ayagi kaydi ve düstü elleri ve yüzü siyrildi, nüktedan bir sövalye dük'ü ayaga kaldirdi ingiltere topragini 2 elle kavramis olmanin iyi'ye isaret oldugunu söyledi, william'in falcisi ruhani danismani o kadar sansli degildi, william'dan bir kac uzaklikta kara'ya ciktigini farkedemedi ve yerel gücler tarafindan yakalanip öldürüldü.
harold'in kuzey'de kazandigi zaferler ile ilgili haberler william'a ulastiginda en iyi zafer sansinin harold'i mümkün olan en kisa zamanda savasa cekmek oldugunu ve o'na yeniden organize olma firsati tanimamasi gerektigini anladi.
erken bir catismaya sokmak icin william birliklerine güney sahillerini ele gecirmeleri emrini verdi.
halkin topraklarina yönelik bu saldiriyla son derece asagilanmis olan harold birliklerinin cogunu geride birakarak londra'nin güneyine dogru ilerlerdi, william'a taht üzerindeki anlasmazligin 2 lider arasinda özel bir carpismayla cözümlenmesine dair önerisini bir araci ile iletti, ancak william bunu dikkate bile almadi.
harold sabirsiz bir sekilde yeni birliklerin ulasmasini beklerken kalan 2 kardesi györth ve lyöfwin ona hizli bir ilerlemeye karsi olduklarini söylediler, william'in ikmal yolunu kesmek ve o'nu aclikla yenilgiye ugratmak istiyorlardi, harold düsüncesizce kardeslerinin bu sözlü tavsiyelerini dikkate almadi, kral'a geride kalmalari icin yalvardilar ancak william durumu kisisellestirmisti, simdi bir seref sorunuydu, tam kapasiteye sahip olmaktan oldukca uzak olan bir orduyla beraber harold güney'e dogru 3 günlük zorlu bir yürüyüse cikti.
viking'lere karsi kazandigi galibiyetin cesaretle harold'in niyeti william'i ani bir sekilde bozguna ugratmakti ancak tükenmis vaziyetteki ordusu hastings'in 8 mil uzagindaki caldbec tepesinde toplandiginda normandiyali kesif birligi tarafindan farkedildiler ve william'la bir sonraki sabah yüzlesmek disinda bir sansi kalmamisti.
harold son gecesini ayakta seceneklerini degerlendirerek gecirdi william'in beraberinde süvarilerini ve okcularini getirdigi bilgisi bile herhangi bir general'e uykusuz bir gecirtmeye yeterdi.
saksonlar süvari kullanmazlardi ve harold londra'da okcularinin kendisine katilmasini beklemeden ayrilmisti.
bir sürpriz yapmanin kosullarini yitirince yapacak gercekten tek birsey vardi, oyalama taktigi uygulamali ve william'i destek kuvveti gelene kadar hastings yarim adasinda tutmaliydi.
bu arada tüm gece boyunca düzensiz bir sekilde ulasan askerlerle beraber yapmasi gereken sabah oldugunda emrinde kac tane asker oldugunu tahmin etmekti.