IMDAN DiYARI

HALiS (LiMiT AŞMASINDAN 2 HAFTA SONRA)

Dayanamıyorum artık. Antremanlar çok ağır. Normal öğrencilerden kat be kat daha fazla çalışıyorum. Limit aşmayı şimdiye kullanabilmem lazımdı ama hala kullanamıyorum. Gerçekten orada limit aş mı kullandım onu bile unuttum.

Khean-“Bu kadar hızlı mı yoruldun? ilerleme kaydedemiyoruz.” Haftalardır tapınağa bile gitmedik. Sadece ormanda antreman yapıyoruz. Genellikle hızımı ölçüyor. Ve stres seviyemi yüksek tutmak için ne zaman rahatlasam bir yerimi bıçakla çiziyor.

Halis-“Orada iken sinirliydim.”

Khean-“Sanki öfkenin kaynağı kendin değilmiş gibi konuşuyorsun.” Yani. Kaynak Alduin’di. Ama bu bilgiyi onunla paylaşamam.

Khean-“Sana görev vermek istiyorum. Belki bu görevin başaramadığında öleceğini bilmen seni biraz korkutur.”

Halis-"Korkudan dolayı mı limit aşın tetiklendiğini düşünüyorsunuz?"

Khean-"Limit aşmayı birden fazla duygu ile tetiklenir. Senin o anki öfken ile tetiklendi çünkü öfken tavandaydı. Korkun da tavanda olursa belki açabilirsin."

Halis-"Peki siz ne ile açıyorsunuz?"

Khean-"Öfke ile açıyorum. Birine karşı öfke hissedersen açabilirsin."

Halis-"Bunu sorduğum için bağışlayın. Eğer bu okulun amacı bize limit aş öğretmek ise neden duygularımızı kilit altında tutuyoruz? Duyguları daha yoğun yaşamamız gerekmez mi?"

Khean-"Duygular her zaman kafayı karıştırır. Duygu kullanmadan açılan bir limit aş ile hem sağlıklı düşünür hem de hızlı hareket edersin."

Halis-"Bunu daha önce yapabilen oldu mu?"

Khean-"Hayatım boyunca bir kere yaptım. ilki hocam Kim Styla ile dövüşürken."