Kapı açık dediği de hep açık. Demir parmaklıklarla iki insan boyunda engel var. Hiçbir zombi geçemez oradan. Parmaklıkları zorlayan üç zombiyi öldürüp içeri tırmandık. Üst kata çıktık. Koridorda Filiz Abla ve Nergizin annesi vardı. Nergizin annesi artık toparlamıştı fakat zombilerle savaşacak gücü yoktu. Bir deri bir kemikti.
Nergiz koşarak annesine sarıldı. Ben ise gözyaşımı salıverdim gitti.
Na:Nergizin Annesi
N:Annem! Annem benim! Seni o kadar ihmal ettim ki! Hepsi bunları önlemek içindi ama başaramadım be annem.
Na:Oh kızım benim. Sana sarılmaya doyamadım şimdi sarılayım sana kızım.
R:Filizim!
F:Rıfat :D
Herkes hasret giderdikten sonra bir diğer parmaklıklı odaya gittik. Anahtarla kapıyı açtık parmaklığın. Herkes içeri girdi ve Filiz Abla kapattı kapıyı.