"owuna ğoduwun özöllösö" yarım saattir buna gülüyom amk... bunu söylerken ağzının aldığı şekli hayal ediyom da... gerçi bi yandan da haklısın, özürlüyüm desem yalan olmaz...

herneyse, majör deprasyonun tedavisi bu işte, kabul etmek... misal benim beynimde hormon bozukluğu var... napiim ben şimdi?? bununla yaşamaya alışmak zorundayım, yapacak bişey yok, başka çarem de yok... dünya kadar ilaç kullandım, hiç bitak değişmedi... bu durum beni sıkıntılı, sorunlu, bazen de manyak bi ruh hastasına çeviriyo... buna karşı elimden de bişey gelmiyo... intihar etmeye de zütüm yemiyo... mecbur bununla yaşamak zorundayım, hayat her şekilde devam ediyo çünkü...

normal değilim ama kendimi kontrol etmeye çalışıyorum... elimden bu geliyo... sen de kabul et, sen de rahatla... anksiyetenin sebebi zaten hayal ettiğin gibi bi sen olamamandan kaynaklanmıyo mu?? e olma sen de... takılma böyle şeylere... yaşa geç işte amk, elinden tutan mı var?? yok, illa her şey dört dörtlük, istediğin gibi olacak, bööyle muntazam... bak bi etrafına da bana bi tane dört dörtlük bişey göster... göster ki takıntı yapıp endişelenmekte haklıymışsın diyeyim...