Pampa bende de klagib herkeste ki gibi yalnızlık ve bunalım var ama hastalık derecesinde midir bilmiyorum. Şuana kadar hiçbir doktorla muhattabım olmadığını düşünürsek heralde daha hafif bir sorun diyebiliriz seninkine nazaran. Geçen sene spora gidiyordum, eğer evde kalma, bunalma tarzı bir sorunun varsa spor kesinlikle yararlı. Ama ordaki tiplere de ayarım amk. Yok kolum şu cm, yok yannanım böyle kalın. Ee be huurnun doğurduğu kendini mi gibecen otur yap sporunu gibtir git işte. Ama bu sene bıraktım sporu hernekadar yalnızlığa iyi de gelse çünkü çok yoruluyordum ve aşırı iştah açıyor spor. Birde üşengeçlik vurunca evden zorunlu olmadıkça yine çıkmamaya başladım.
Fakat bu sene bu yalnızlığı biraz kitaplarla giderdim. Hali hazırda okuyorum zaten ünide. Okula git gel az arkadaşlarla lafla derken zaman geçiyor ama evde genel olarak kitaplara yöneldim. Kitpa derken de öyle kendini geliştirmeye yönelik hiçbir gibe derman olmayan kağıt parçaları değil he bu arada. Çoğunlukla derdime iyi gelecek şeylere yöneldim. Felsefe, pgiboloji ve ilgime yönelik olarak çeşit çeşit kitaplar okudum ve hala da okuyorum. Zaten "dil" öğrenmeyi seven biriyim. Lise yıllarında falan da fena değildi zaten ama hazırlık okumanın ve bölümün dilinin ing olmasından dolayı olarak dilim iyiydi. Evde dururken de belgeseller filmler diziler makaleler falan derken dili de uçurduk amk. En büyük uğraşım hayatım da onlar oldu şuan. Bazen yılabiliyorsun ama bir uğraş bulman gerekiyor hayatta. Bazen ben de gün boyu yataktan çıkmıyorum ama kendine alışkanlık edindin mi gerçekten içinde ki o heyecan, heves seni ayakta tutuyor.
He bu arada seneye de Erasmus'la yurtdışına çıkıcam inşallah. Bir anda hayat seniçok farklı yerlere sürükleyebiliyor pampa. Ben de yurtdışında biraz kafamı dağıtırım diye umuyorum. Umarım planladığım gibi olur da ben de hayata tutunacak, sabahları yataktan kalkmamı sağlayacak, devam etmemi sağlayacak bir dal bulurum bu hayatta. Senin adına da diliyorum bunları. Zor pampa valla zor.
Ha bu arada "kurtarıcı" bir kimse bekleme. Ne dost ne sevgili. Bunların hepsi sorunlarını ertelemeni, baskılamanı sağlar sadece. Yüzleşmen lazım bunlarla. Yoksa hayatının biryerinde ya da en basitinden -benim gibi- sevgilinle ayrıldığın da hayatının dıbına koyacak olanların en başında bunlar gelicek. Zamanın, gücün varken savaş. Kendi iç huzurunu sağla -tamamen imkanı varsa tabi- ve hayata karış. Maalesef bu kelime beni de çok sinir ediyor ama bu hayatta herkes bir hiç. Kaç milyar insan var. Kendini önemsemeyi bir gib sanmayı bırak aynı derecede önemsememeyi de. Çünkü herşey bireyle başlar. FARKINDA OL YETER...
Kal sağlıcakla.