Ne olduysa zaten bu zamandan sonra oldu. Her günümüz beraber geçmeye başladı ve ben artık iyice teslim olmuştum. Benliğimi kaybedim tamamen aşk denen illetin büyüsüne kapılmıştım. Aynı şey gibi bir kumarhaneye girdiğinizde saatin nasıl geçtiğini anlayamazsınız ya işte öyle bir şey. Günler ardını haftalara haftalar ardını aylara bağladı ve 8 ay oldu. Bu süre zarfında neredeyse her şeyi konuşmuştuk ve bende gemiye çıkma fikrini aklımdan çıkarmıştım. ya da öyle zannetmişim ki şu an meslekte 20. yılımı bitirdim. Yaşımızda o zaman genç tabi halen toyuz ikimizde evlilik felan düşünüyoruz. Avrupa ve türk kızları bu konuda hemfikir beyler. Azıcık bir zaman geçsin hemen evliliğe bağlıyor huurlar. Bizde mal gibi kitlenip olur aşkım hayatım KONUŞTUĞUM veya nasıl hitap ediyorsanız öyle diyoruz. Bu kızla çok farklı şeyler yaşadık. Gezmediğimiz yer kalmadı avrupada. Zaten ben denizci olduğum için alışıktım gezmeye farklı yerler görmeye. Mina'yı da alıştırdım. Türkiye'ye dönmem gerektiğini söyledim ailem vardı benim sonuçta fakat onun böyle kötü yollara girmesinin sebebi çocuk esirgeme kurumundan kaçıp hayata henüz 15 yaşındayken atılmasıydı. 18 yaşına bastığında kolay para yolu olan huurluğu tercih etmiş ve şansa bak ilk müşterisi benim oradan da elini ayağını çekti. Kimseye muamele de çekmemiş beyler içiniz rahat olsun. Benim rahat en azından çünkü ilk muameleyi ben gördüm. Sıra geldi kendi ülkeme dönmek için Mina'yı ikna etmeye. Ama pek razı değildi terör olaylarından dolayı. Zar zor bir şekilde ikna edip zütürdüm. Geldik Türkiye'ye...