Çocukluğumdan zerre pişman değilim bir ilk doğduğum da bile ağlamamışım bebekken hiç ağlamamışım benim huyum bu olsa gerek hep içime atarım derdimi ,çok kez dayak yedim en en son darp edildiğimde hastanelik oldum 4.ameliyatıma girdim orda spor hayatım bitti sağ bacağım sakat ,ülkede ki ekonomik durum belli ailemden şu zamana kadar hiç harçlıl istemedim onlar hep koyardı cebime utana sıkıla aldığımı bilirim harçlığı ,en son bir ay önce elimde ki son bir kal lirayı bankamatik ten çekip yemek ve otobüs kartıma atım diye gittiğim de para attıklarını gördüğüm annem aradım param bitmis para attım dedigini söyledigi gece o bankamatiğin orda ağladığımı bilirim ,pek sevgi görmüş biri değilim hep olmam gereken yaştan büyük göstermişim dir ondandır pek kafamı okşayan çocuk olduğumu hatırlatan olmamıştır , sene bitti yazın çalışim paramı çıkartim diyorum aileme fazla yük olmamak için ama elime geçem paranın pek giderlerime yetecek gibi değil ,oturdum yine gece gece okulu bile bırakasım geldi