aslında

böyle mi olmalıydı diyerek başlıyorum cümlelerime. Uzun sürmeyecek bir bir anı gibi olacak benim yazım. Seçerek yazmayacağım cümlelerimi dediğim gibi uzun sürmeyecek hikayem..

Sene 1992 babam doğuda görevini yaparken doğdum ben. 3 ay sonra şehit düştü. Bilirsiniz belki Aktütün karakolu'nu heh. Orda Astsubay'dı babam * Ruhu şad olsun..

Şimdi 27 yaşındayım. Masa başında olduğum rahat bir işim. Güzel bir opel corsa'm var. Ama geçmişimi unutamam...

Dediğim gibi. Hızlıca fazla ayrıntıya düşürmeden düşüncelerimi net bir şekilde dökerek anlatmayı planlıyorum. Zaten bu platforma üyelik amacım içimdekileri dökmek.

ilkokul ve ortaokul yıllarında pasif bir çocuktum sizin tabirinizle yıkık
pek arkadaşım olmadı. Sürekli düşünen hayalci bi çocuktum. Hayallerimde asker olmak ta vardı gezgin olmakta. Güzel de şiir yazardım ayriyetten. Yarışmalara katılırdım.

Lise'ye geçtiğimde her ergenin yapması en muhtemel olan şeyi yaptım tabii. (Hayır ulan mastürbasyon değil) sevdim.

Sevildin mi diye sorarsanız... Ne bileyim belki de sevmiştir ya da hoşlanmıştır fikirlerime saygı duyuyordur hoşuna gidiyordur dışardan sert görünen ama tanıdıkça yumuşattığım mizacım. Hani şimdi ki Bad boy ların 2007 versiyonu gibi birşeyim bir de Playstation 1'im var sabah akşam Battlefield oynuyorum. Demeyin keyifime *

O zamanlar Nirvana, Rammstein,vb. grupları dinleyen pek genç yoktu. Tabi internete antisosyalliğimin verdiği kuvvetle çok güzel abandığım için bayağı sardım o gruplara...

Sonrası tabi yükledim E250'me. Koca şarj soketi girişli yuvası da kırılana kadar kullandım. Hoştu telefon..