Entelektüel
Geleneksel anlamı içinde, düşünsel veya zihinsel etkinliğe yönelmiş, bilgili, değerlendirme ve eleştiri gücü yüksek, topluma öncülük etme misyonu yüklenmiş aydın, çağdaş varoluşçu filo­zof Camus’nun deyimiyle ‘zihni kendi kendisini gözleyen kişi.

Rönesanstan itibaren, yaklaşık 19. yüzyı­la kadar Avrupa’da entelektüeller, aralarında başta filozof ve bilim adamları olmak üzere, yüksek kültür ürünlerini ve değerlerini yara­tan insanlar olarak görülmüştür. Bu dönem boyunca, göreli bir bağımsızlığa sahip olan ve toplum içinde çok önemli ve saygıdeğer bir konum işgal eden entelektüeller, gelene­ğe bağlı toplumlara yeni fikirler ve yeni bil­giler sokmak suretiyle, tarihin akışını değiş­tiren üstün insanlar olarak ele almıştır. Fakat özellikle 19. yüzyılın ikinci yarısından itiba­ren, entelektüeller Batı’da itibar ve popüla­rite kaybına uğramışlardır Bu itibar ve popülarite kaybının en önemli nedeni de, hiç kuşku yok ki demokrasi, kitle kültürünün yükselişi ve bürokratizasyon süreçleridir.

Önce dünya tarihinin akışını değiştirme, sonra da yüksek kültür yaratma gücünü yiti­ren entelektüeller, 20. yüzyılla birlikte, yavaş yavaş hakim ideolojileri eleştirme ye­teneklerini de yitirmeye başlayarak, ya önemli ölçüde marjinalleşmişler veya kaçı­nılmaz olarak, bağımsızlıklarını yitirip, ka­musal alanın veya yönetim kurumlarının maaşlı dünyasına dahil olmak durumunda kalmışlardır.

Entelektüel
1 . Bilim, teknik ve kültürün, değişik dallarında özel öğrenim görmüş (kimse), aydın, münevver:
"Pek sevinmez görünmek, bazı entelektüel bozuntularının oldum olasıya başvurdukları pis bir numaradır."- H. Taner.