Karşımda babam var öfke dolu gözlerle. Kapı yerde öylece duruyor anahtar ise bana doğru fırlamıştı. O çok güvendiğim anahtar bu gece yüzüstü bırakmıştı beni.
B:Şimdi gibtim belanı!
Üzerime doğru koşunca tek çarem atlamaktı camdan fakat açmadan. Her yanım acıyacak şekilde de olsa atladım camdan yalınayak mahallede koşarak ağladım. Mahallenin köşesine gelince de oturup hıçkıra hıçkıra ağladım. Omzuma biri dokundu ve bana "Nergiz iyi misin" dedi. Evet dedi eminim. Acılarımın oyunu değildi gerçekti. Kafamı çevirdiğimde Kemal'i gördüm.
K:Aç olabilirsin.
N:Teşekkür ederim.
K:Battaniye getirdim ama istersen eve geçebiliriz.
N:Biraz burada oturmak iyi gelecek.
K:içersen bira alacağım.
N:Güzel olur.