Girdik daireye. Kapıda Açelya ve Kemal Abi kalacaktı. Bilgisayar vardı birkaç tane. Online yayın yapılıyordu anlık fakat kimse görüşme açmamıştı. Sanırım bu yüzden büyük ekran karanlıktı. Birkaç şeye tıkladım. Küreselmiş adam haklıydı. Sonra büyük ekran yandı. Kabul ettim görüşmeyi.
Nergiz:N
N:Kimse yok mu? Başaramayacaksanız. Hey sana diyorum.
Kamerayı açtım.
N:Orijin!
Kemal Abi koşarak geldi.
Ka:Nergizim!
N:Kemal! :'(
Ka:Neredesin? Bu yayına ulaşabilir misin nereden geliyor? Seni bulmam gerek Nergiz!
N:Salgını engellemek için yaptıklarını duydum Kemal. Şimdi ne yeri ne de sırası. Ben sizi bulacağım. Siz o binayı özgürleştirin. Orası bu işin kalelerinden biri. Ben sizi bulacağım.
Ka:Yaktın ciğerimi kadın!
N:Seni seviyorum adam!
Ka:Sensizlik zor.
N:Biliyorum. Oğlumuza iyi bak.
Ka:Hiç iyi bakmaz olur muyum? Senin bana emanetin. Kendine iyi bak güzelim. Her şey için sağol.
içeri dinliyordum şok oldum.
O:Baba?
Ka:Sana bir şey olmasın diye aslanım. Baban olacak yani sahtesinin gavat olacağını bilemedim.
O:Yaaa! Amıma koysan çok daha iyiydi be.
Sıkıca sarıldık.
N:Bir gün bende katılacağım oraya.
O:Annem değil mi?
Ka:O geceden kalan.
N:Oğlum. Seni seviyorum.
O:Bende annem. Dikkat et.

---SON---