Uyandığımda ortalık zombi cesediydi. Herkes buradaydı. Katre ise yanı başımdaydı. Ağlamıştı, gözleri bunu söyleyebiliyordu bana. Sonra o huur çocuğunu gördüm. Elleri ayakları bağlı vaziyetteydi. Ayağa kalktım ve sıfatına tükürdüm.
O:Neden yaptın bunu lan?!
Oc:Siz insanlık ölmeye mahkumsunuz. Bu kadar huur çocukluğunu biz durduruyoruz. işte doğal seçilim. Artık politikacıları yalayacak bir düzen yok. Artık büyüklerin batıl inançlarını kabul edecek bir düzen yok. ihtiyarların ve (Katre'ye bakarak) engellilerin yaşayacak hayatı yo...
O:zütünü giberim senin. Kaç kişisiniz? Kimsiniz?
Oc:Kimseyiz. inin aşağı kata. Bilgisayarda yazar kaç kişiyiz. Artık kaçmak yok. Herkes öldü. Yeni düzen bizim.
Yüzüne yumruk vurdum. Yere düştü. Öldüresiye dövecekken Kemal Abi tuttu.
Ka:Orijin! Açelya. Benimle inin ikinci kata. Bina daha temizlenmedi.
A:Tamam abi.
M:Ben ne yapayım Kemal?
Ka:Sen burada Katre kızımla kal.