K:Sence bunlar gerçek mi?
O:Tamamiyle gerçek.
Katre'nin yüzünde heyecan belirmişti. Ben ise ne yapacağımı bilmiyor haldeydim. Sokağa baktım. Sessizdi. Kimse yoktu. En tuhafı ise hiçbir yağma, vandal veyahutta isyan benzeri bir harekette yoktu. Ama kimse de yoktu. Hayat normal seyrinde değildi.
K:Ben korkuyorum.
O:Korkma birtanem buradayım ben.
Dudağına bir öpücük kondurdum. Televizyonu açtım. Her şey normaldi. Arada bir kokuyla alakalı espriler, gündelik muhabbetler falan vardı televizyonda.
O:Bakkal nerede buranın Kemal Ağabey'in söylemesi lazım. Bir de telefonum nerede?
K:Bakkal kapı önündeymiş. Telefonun şurada. Kemal Ağabey sen uyanana kadar ödedi kontörlerini.
O:Sağolsun. Ben ekmek almaya gidiyorum. Var mı bir isteğin?
K:Meyve suyu alsana.
O:Tamamdır.