Sabah uyandığımda masamda bir not buldum. Bir de anahtar.
"Ne uykucusun ben sana nasıl güveneyim söyle. ikinci sınavlara girmişsiniz sanırım daha da okula gitmenize gerek yok. Kapıda bizim çocuklara söyle seni kır evine bıraksınlar. zütünü de giberim senin evlat. Kemal"
Ne diyeyim be abi? Adamsın. Katre'nin yanına gittim.
O:Parayı, giysini al. Gidiyoruz.
K:Nereye?
O:Kır evine.
K:Tamam.
Eşyalarını topladı. Çantasını aldı ve kapıdaki arabaya bindik. Kır evine kadar bayağı gittik. Şehrin dışında olduğunu biliyordum fakat bu kadar uzak olduğunu fark etmemiştim.
Katre bana öyle güzel gülüyordu ki sormayın gitsin. Ölümsüzlük mü deseler Katre'nin o anki gülümsemesi mi tabiiki Katre'yi seçerdim.
O:Hayırdır first lady. Keyifler zirve bakıyorum.
Hayatımın ikinci orgazmı geliyor!!!
K:Neden olmasın ki? Sen yanımdasın. Benim çocukluk aşkım.
O:Ne? Çocukluk aşkı. Sen beni seviyor muydun o şekilde.
Yanağıma öpücük kondurdu.
K:Sen ne sandın yakışıklı?
O:Wov.