K:Benim babam öldü. Annemde beni terk etti. Amcamlarla yaşıyorum kendimi bildim bileli ama...
Hıçkırıklarla dolu ağlamasi geçmek bilmiyordu. Tuttum kendime çektim. Sıkıca sarıldım. Çenesini omzuma koyup ağlamaya devam etti.
K:Ama...
O:Ama ne?
K:Ama...
Beni hafif itekledi sarılmayı kesmem için. Bir kez daha gözlerime baktı mutsuzluk dolu gözlerle ve koştu. Ardına bakmadan koştu. Bende peşinden koştum fakat yakalamadım. Bilerek ve isteyerek yapmadım. Rahatlıkla duygularını yaşasın diye.
Evine kadar koştu. Yani kendi zindanına kadar. Ev onun için eziyet yuvasıymış meğer.
Katre\'nin evleri gecekondu tarzı. Perdeleri çekmemişlerdi bu sefer ve ben bahçeye pusunca olan biten her şeye şahit olmuştum. Amcası, eşinin gazına gelip kızı yerde resmen tekmeliyordu. Ağza alınmayacak hakaretler ediyor ve o şıllık yengesi de bu duruma tempo tutuyor gaz veriyordu. Katre ise... Ölümlerden ölüm beğeniyordu her gece.