kapının ardında kapkara dumanlar yangın yeri desen alevler yok tövbe haşa içerden çığlık sesleri kapının ardında neyi bekliyor derken imam-ı aza birden nefesini soğuktan buz gibi dudaklarında hissediyor çöl sıcağında dudakları kor gibi yanarken içine buz gibi nefesler düşüyor sanki bayılacak gibi bu o olmalıydı
bu o..

Allah yalnızca insanları yaratmadı, bizim göremediğimiz etrafımızda onca evrenler vardı ki bu ne akıl ne de sır erebilir tövbe ettiğinde insan en çok yaklaşırmış bir başka evrenin sınırına çünkü en arı anını bilirmiş melekler ve cinler..

gözleri kendiliğinden kapanıverdi adamcağızın..
ve başladı okumaya..