Karşımdaki kas yığını bana bakarak pis pis sırıtıyordu. Bir tür soyunma odasındaydık. Üzerimde 1 yıldır değiştirilmemiş külot gibi kokan bir şort ve ellerimde kanlı sargılar vardı. Aslında ortalama bir insana göre cılız filan değildim ama bu yanımdaki iri adam bana sırıtıyordu. Ender gelişen cesaret ataklarımın birine denk gelmemle ona "Evet büyük usta, son dakika taktiklerin var mı bari?" dedim. "Dövüşmek, insanın doğasında vardır. Ayrıca bir çift silahımız da var." dedi kaslı kollarını ve yumruklarını gösteren patron. Ardından ekledi: "Dayak yememeye bak." Gerçekten çok yardımcı olmuştu bana. "Bunları nasıl düşünemedim ki? Çok sağolun büyük üstadım." dedim. Karşılıklı birbirimizi süzerken bir anons sesi etrafı tamamen kapladı. Dövüş vakti gelmişti. Pek kavgacı bir tip değildim aslında. Bugüne kadarki son kavgamı ilkokulda yapmış olabilirdim hatta. Ömrümdeki son kavgamı burada yapacak da olabilirdim. içimden kendi kendime neler yapacağımı nasıl yumruklar atacağımı kurgulamaya çalıştım. Patrona dönüp "Haydi gidelim bari." dedim.