Aramızda birkaç adımlık mesafe kalınca durdu. 32 dişini gösterircesine sırıtarak -o dişleri görmeden önce hayatım çok daha güzeldi gerçekten-
"Çok mu dertlisin albayım hayırdır?" dedi ve bir kahkaha patlattı. Adamın ağzının leş gibi kokusu burun deliklerimi doldurmuştu. Bir şeyler söylemek istedim. Beceremedim. Boğazımdan mırıltıya benzer sesler çıkmıştı. "Bizim dertli oğlan dilini yuttu galiba." derken hala sırıtıyordu. Biraz sonra sırıtmayı kesti. Bana biraz daha yaklaştı ve elini omzuma koyarak -omzumun üstüne göktaşı düşmüş gibi hissetmiştim- "Aslında sana çok daha güzel bir hayat ayarlayabiliriz haa." dedi. Aklımdan yaşantım geçince pek de iyi bir hayat sürmediğimi düşünmeye başlamıştım. Gerçi bu iriyarı leş gibi kokan herifin hayatımı nasıl daha iyi bir hale getirebileceğini de düşünmüyor değildim. Kendime güvenir olduğuma inandığım bir sesle "Nasıl?" demek istedim. -ama ses kısmı pek de öyle olmadı.- Bunun üzerine adam gerindi ve aniden sol yumruğunu kaldırıp ense köküme ses hızında bir darbe indirdi. Bayılıp yere yığılmadan önce hatırladığım son şey boğazımdan çıkan boğuk hırıltıydı.