mayısya da haziran. tam hatırlamıyorum sabaha kadar takılmıştık sabahta bitik bi şekilde bakırköye gittim işlerim vardı tam hatırlayamıyorum neyse dayımla karşılaştık yeraltı çarşısında dükkanı vardı carousele işemeye gitmiştim ellerimi yıkarken ama kafam hala gidik tam kendimde değilim gözlerim kaymış zar zor açık tutuyorum gözümü bu bana sordu alkolmü içtin diye ben dayım olduğunu bilmiyorum o an ses tonundan da çıkaramadım bu seni ne kadar ilgilendirir dedim bana bak dedi sen çocukken annen seni bana benzetirdi. junior kadir derdik sana ama sonra bazı sebeplerden ötürü kavga ettik görüşmemeye başladık dedi (yengem yüzündenmiş onu anlatamam konu çok sapar) şimdi haline bak bonzaicilerden farkın yok. sen yas falan tutmuyosun böyle yası giberim bizim de annemiz öldü kendine gel harcama kendini dedi. madem bu kadar umrundaydım niye gibtiri çektin dedim ben kendimden başkasını düşünmem ki sadece haline acıyorum dedi o an bende bişeyler oldu müptezel hayatıma o an son verdiğimi düşünerek okulum eylül sonunda başlıyor kalacak yerin varmı dedim gel dedi beraber gittik