erdal demirkıran

aşkı bitiren şey iki tarafın da kendini aşık zannetmesidir. oysa hiçbir aşkta iki taraf aşık olmaz; çünkü tıpatıp aynı oranda bir sevgiyi yazamıştır tarih henüz ve bu hikayede fazla seven aşık, öteki de maşuk olarak geçer kayıtlara. gel gör ki hiçkimse "Ben maşukum!" diye bir itirafta bulunmamıştır biten aşkına ağlarken ve ısrarla hep aşık olduğunu iddaa etmiştir. halbuki bir aşkın içinde sadece bir kişidir aşık olan. iki sevgili yoktur mesela, biri sevgiliyse, öteki "sevdiği' dir" aslında. o halde yaşadığın aşkta hangi taraf olduğunu bilirsen, bu aşk sonsuza kadar sürecektir. eğer sen sevdiği isen, derhal bırak sevmeyi ve sevilmenin tadını çıkar. karşılıksız sevmek değil, karşılıksız sevilmektir teklif ettiğim. öyleyse sen sadece sevil ve bu sevgiye layık olmaya çalış; çünkü sen sevdiğisin. işte gül bunu bildiği ve iyi bir sevdiği olduğu için bülbülün aşkı sonsuzdur. 'Ben seni seviyorum' un karşılığı' ben de seni seviyorum! olduğu sürece bitecektir aşklar. ne zaman ki 'Ben seni seviyorum'un karşılığı' ben de sana seviliyorum!' olursa sarsılmaz kayalara benzeyen mevsimsiz aşklar yeşerecektir, karmaşaya sarmış dünyanın nicedir kurak meşk bağlarında..