1. 876.
    +3
    Çitin gölgesindeki bir porsuk ağacı kadar yeşilim. Saçlarım yapraklardan. Köklerim dünyanın ortasına. Bedenim bir çiçek sapı. Bastırıyorum ona. Ağzındaki delikten bir damla sızıyor ve ağır ağır, dolu dolu, irileşiyor gitgide. Şimdi pembe bir şey geçiyor gözetleme deliğinin önünden. Yarığın arasından bir bakış geçiyor. O bakış bana çarpıyor. Ben gri flanel elbiseli bir çocuğum. O kız beni buldu. Enseme vurdu. Beni öptü. Her şey paramparça.
    ···
   tümünü göster