Duvarlarımın mimari yapısı bu şekilde, odalarda kendimle konuştuklarımı buraya yazmamı geçtim kendimle konuşurken dile getirip sesli söylemem bile beni sarsar sanırım. Zamanla abisi zamanla diyor sanki biri birazda olsa güç veriyor, içimdeki yorgun, silik, yaşlı adam daha tanışamadım onla ama orda olduğunu biliyorum. Düz adamım ben, sorunu bul çözümü düşün. Sana artıları ne olur, eksileri ne olur. Koy terazinin kefelerine hangisi ağır basar. Terazi sadece sonucu tahmin için. Hangisi ağır basarsa bassın yapılması gerekeni yap. Gerekirse belediyeden dozer iste gecekondu mahallesine girer gibi zihnimin odalarını ez geç. Bunu diyen akıl hocam, mantığım. Güvendiğim hissim. Duvarlar "benim" için şart mı? Bi süreliğine. Ertelenemeyecek bir süre bu. Zamanı geldiğinde çat diye gereken yapılacak. Dinamitle duvarlarımı uçuramam orası kesin. Kontrollü bir yıkım doğrusu. Çok soyut konuştum demek ki bunlar duygular. Duvarların somut örneği olan bir anı anlatayım. 4 kişi oturulan bir yerde 2 saat herkes sorunlarından bahsetti. Ben 2 saat sustum. Çıt yok. Orda dedim lan yoksa.. Sonra hasgibtir zaten. Ilk defa böyle oldu. Ulan düşündüm kız vardı bi tane 1 hafta konuştuk kızın hakkımda bildikleri 3 kardeşim olduğu, memleketim, yaşım, kilom, boyum, 2 hobim. Hiçbir derdimi stresimi sıkıntımı anlatmadım. Kızın bana anlattıkları 3 sezon dizi olur. Aşırı güvensizlik duyarken, aşırı güven vermek. Oha saat 4 amk.