Ağa-paşa kavramları ile tartışmalara katılırsanız alay konusu olursunuz. Nitekim bu kavramlar artık geçersiz durumdadır. Muhtar diye bir şey var, hangi yılda yaşıyoruz ? Kürtler'in birçoğu şehirleşmiş/merkezileşmiş topluluklarda oturduğu için "Aşiret" özelliklerini kaybetmiştir. Atalarına sorduğu vakit soylarının kimlere dayandığını az/çok öğrenebilir. Örneğin biz Botan Aşireti'nin ayrılmış üyeleriyiz. Birçok Kürt aynı durumdadır. Aşiret kavramı Kürtlerde, Türkmenlerde, Araplarda ve daha birçok halkta bulunur. Türklerde ise olmaz. Nitekim Türkler, günümüz Doğu Roma varisleridir. (Kendine Türkmenim yerine Türküm diyenler, gen testi yapabilir. Büyük oranla Hint-Avrupalı çıkacaktır.) Türkmenlere gelelim, bu insanların aslı Alevidir. Osmanlı tarihi okumuş kişiler az-çok Osmanlı Devleti'nin Alevi politikasını bilir. Çoğunlukla Güneydoğu Anadolu'ya sürülen Alevi Türkmenler Kürtler tarafından Kürtleştirilmiştir. Nedeni ise şunlardır, Türkmenlerin okuma-yazma oranı hiç denilecek kadar azdır, okuma-yazma oranı düşük olan kavimler dillerini unutur ve başka dilleri konuşur olurlar. Kürt-Zaza kültürü ile Türkmen kültürü benzerlik gösterir. Ayrıca Kürtçe, o topraklarda pazar dilidir. Kürtçe bilmeyen Türkmen, orada iletişim kuramaz. Kendini anlatamaz ve çokça Kürtler ile çatışma halinde olurlardı. Bu yüzden Kürtçe'yi anadilleri gibi konuşur oldular. Çapraz evlilikler de büyük bir etkendir. Bugün Karacadağ-Urfa Yolu üzerinde Türkmenleri görebilirsiniz ve Kürtlerden ayırt edemezsiniz. Kürtçe konuşurlar, biz Kürdüz derler. Gidip bir yayık ayranlarını içebilirsiniz. Demek istediğim Türkmen, Kürt ve Ermeni ayrılmaz bir üçlü olmuştur. Birbirleri ile iletişimi çok olmuştur tarihte. Bu yüzden, ben Kürdüm, ben Arabım, ben Ermeniyim, ben Türkmenim demeden önce, "ben insanım" diyelim.