hala hayatta ve sağlamdım gülümseyip etrafıma baktım ve gülümsemem son buldu. Çok fazlalardı her yerden geliyorlardı ama koşmuyorlardı bakkala iyice yaklaşmıştım yinede koşmadım nasıl algıladıklarını ve neye dikkat ettiklerini bilmiyordum yapabildiğim kadar hızlı yürüdüm heryerdeylerdi sağdan soldan çıkıp duruyorlardı bakkalın içinin boş olup olmadığını kontrol etme vaktim yoktu 1 tanesi 1000 tanesinden iyidir dedim ama yine de bakkalın önünde bir anlık durdum boş gibiydi kepenk i cam kırığının yarısına kadar indirdim içeri girip içerdende aşağı çekerek girişi kapattım cam kırığı giysimden bir parça yırtmıştı telefonun ışığını açtım ve bakınmaya başladım