insanlar konuşuyordu siyah veya beyaz hakkında
Renkleri öğrenmeye yer yok benimse aklımda
Kapatmam gerek şu perdeyi şu perdeyi de
Ama kalkmaya mecalim yok
Işık süzmesi gözüme vururken o geldi ve odamı kararttı
Ardından Kafamı yapıştırınca mermere 
Soğuk yüzümü etti kaskatı
Göz kapaklarıma asmadan kancayla Bi ton ağırlık
Az da olsa Bi umudum vardı
Çekildi köşeye izlemeye başladı acı dolu Bi tebbesüm ile
Ve sonra yapışmış kuru dudaklarını aralayıp
Konuşmaya başladı
Bana söylediği belki de bininci aynı cümleydi
Uğraşman yersiz  etme tek kelime bile
Bana mahmumsun tekrar tekrar geliceğimi anlaman lazımdı
Ne zevk alıyordu bundan hiçbir zaman anlamadım
Sadist, mazoşist onu tanımlıcak Bi kelime bile yoktu