hiç bir takum yok ama arkadaşlarım beni çok severdi bir zamanlar çok güzel bi enerjim olduğunu söylerlerdi . artık kimse ondan bahsetmiyo hatta beni görünce moralleri bozuluyo hissedebiliyorum . böyle olunca zoraki bi gülümseme ihtiyacı duyuyorum insanlara karşı. çok yorucu . eskiden beri çalışan bi insanım aslında. okurken çalışmak güzel bile oluyodu . asla okulumu bitiremiyceğimi düşünmezdim üniversite mezunu olamamak her geçen sene daha çok yaklaştı . bir çok şeyi mahvettim. fırsatları da kaçırdım. uzun zman barlarda çalıştım sanırım o zmanlarda kayboldu her şey . arkadaşlarım bir bir mezun olurken farkına varamadım . şimdi yalnızlık hisside bastırıyo sürekli eski sevgililerim aklıma geliyo kendimdn utanıyorum. neden utanıyosam. oun bile bilmiyorum. sürekli eve gelince ağlamaya başladım . durumu abartmak istemiyorum ama bunları bile yazmama şaşırıyorum . ne kadar da batmışım. yılana sarılmaktan farksız .