halimenin balık yemi olduğu gün taksici dayı öğretmen olarak çalıştığı Niyazi Türkmenoğlu lisesinde bahçe nöbeti tutuyormuş.

öğrencilerin bi yere toplandığını görünce hayırdır inşallah diyerek yanlarına gittim. siyah bir yılanla oynuyorlar çocuklar ellerinde sopalarla. dağılın bakayım dedim. o da can gençler eziyet etmeyin mahluğa.

bana bi poşet getir oğlum kantinden dedim öğrencinin birine diğerlerine de dağılın bakayım hadi sınıflara...

sopayla hayvanı poşete koydum. bi sakarlık çıkmadı allaha şükür. poşeti de bıraktım bahçeye. etrafta hayvanı salabilecegim bi yer yoktu çünkü. okul çıkışı atarım arabaya uygun bi yer bulursam salarım kobrayı diye düşündüm. hehehe.

taksici dayı yıllardır bu anı bekliyormuş sanki amk.

eve vardım, anahtarı çevirdim, kapıyı açtım ilk iş serhatla burhana bakmak oldu. serhat ortada yoktu, burhan da halının üzerinde cansız yatıyordu. burhan serhatı yemiş sonrasında intihar etmişti heralde.

akvaryumun suyunu boşalttım sonra burhanı müsait bir yere gömdüm. eve doğru yürürken arabanın arka koltuğundaki yılan geldi aklıma. aldım poşeti elime, çıktım eve.