kendimi bildim bileli ruh hastasının biriyim, yullar süren ilişkiyi bin etmek mi dersin aile hayatı mı dersin her şeyin dıbına koydum yani. hayatım çok kötü şu bu edebiyatı yapacak halim yok yuvarlanıp gidiyoruz dıbına koyim. ama paranoyaklık ve öfkeye asla çare bulamadım, manyak bi huur çocuğuna dönüşüyorum bir anda, kendimi barzo gibi hissediyorum amk. yok mudur bunun bir çözümü? taka püsüre dünyanın sonuymuş gibi tepki vermekten çok sıkıldım dıbına koyim