bu noktadan sonra, dinlerin etkileri inanç temelli olmaktan çıkmaya başlayarak daha çok 'ne kadar çok inanan, o kadar güç ve o kadar para' mantığına dönmeye başladı. roma imparatorluğu hristiyanlığı kabul etmeseydi büyük coğrafyalara ve insanlara ulaşamayabilirdi. türklerin islamı kabulü de bir benzer noktadadır. eğer din bir noktadan sonra durdurulmazsa yayıldıkça yayılır. bunu ister kanla yap, ister iknayla, ister tehditle. ama din yayılır ve durdurmak zordur. akın akın din değiştiren halklar tarih sahnesinde hep göze çarpmıştır. dediğim gibi, aynı zihin ve güdüdeki insanlar o kadar cazip bir potansiyel sunar ki, aslında doğru motivasyonla istediğini yapabilir ve yaptırabilirsin. işte din için söylenen uyuşturucu tabiri buradan gelmektedir tam olarak. din adına birçok şey yapabilir insan. bu nokta, insanlığın dinlere bakış açısındaki en tehlikeli noktadır. eğer bir din, inancının temelindeki normlara uygun olarak pozisyonlanmış ve bu şekilde ilerliyorsa ve kâr amacını minimum tutuyorsa, bu din inançlılar için çok uygundur. inanan bir kişi, bu tarzda şekillenen bir dinin mensubu olarak sosyal, maddi, manevi olarak bu durumdan faydalanabilir. ama yayılmacı politika ile, inananlarını fiziki, manevi ve finansal olarak sömürmeye odaklanmış bir din sadece kendi temelini çürütecek ve inananlarını kaybedecektir. buradan hareketle günümüzdeki din algısına geçmekte fayda var =>