ipek... O zamanlar için hayatımda gördüğüm en güzel kızdı. Oynadığı barbie bebekleri bile ona imrenirdi. Derslerde (önümüze mal mal kağıtlar verirlerdi ve kegib çizgileri takip edin, kağıdı düzgünce kesin, kağıdı muazzam derecede eşit katlayın gibi taktan şeyler) çok başarılıydı. Oysa Esrarengiz Melkor dünyaya kolsuz gelmiş belli yani amk. Bir insan kegib çizgileri nasıl düzgünce birleştiremez ve yamuk çizgi çekebilir ki? Ya da bir kağıdı kegiblerinden takip edip nasıl düzgün kesemezde her seferinde zikzak yapmayı başarabilir? Bunun tek açıklaması kolsuzluk yani belli.

Derslerde kimse görmeden Esrarengiz Melkor, ipeğin saçını okşardı, hatta bazen durup sadece onu izlerdi. Çizgi filmlerde ve okuduğu masallarda daha doğrusu ona okunan masallarda prenses ile prens birbirini çok severler ve sonra evlenirlerdi. E küçücük çocuk sevgililik, flörtlük, fuckbuddylik ne nerden bilsin. Bu arada ipek de Esrarengiz Melkor'u seviyor. Yanlışlık olmasın yani sonra adımız sapığa çıkmasın. Gelip Esrarengiz Melkor'un yanağından öpüyorsa onlar artık birbirinin namusuydu. Esrarengiz Melkor da garibim bir gün tüm özgüvenini yanına alıp ipeğin yanına gidiyor. Yanına gidiyordan kastım bahçede oyun oynamaya çıkmışlardı hemen ipeğin yanına koştu ve aralarında geçen diyalog şu şekildeydi:

Esrarengiz Melkor: ipek nasılsın?
ipek: iyiyim Esrarengiz Melkor sen nasılsın?
Esrarengiz Melkor: iyiyim. Biraz konuşalım mı? (Lan hırt zaten konuşuyorsunuz işte daha ne soruyorsun dimi)
ipek: Oluuuuuur. Ne konuşcaz?
Esrarengiz Melkor: ipek ben seni seviyorum benimle evlenir misin?
ipek: ...

Aga bu ne ya böyle. Bu nece bir yıkıklıktır. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu. Evet hadi evlenelim dese kızı alıp eve mi zütürcen andaval bin bu ne ya abi. Panpalar ipeği unutmamış olmamın tek sebebi bu rezil anıdır. Bu anıyı da yıllardır bana unutturmayan da annem ve babamdır. Olayın o açısı daha rezil.

ipek bana cevap vermeyip yanımdan kaçtıktan sonra. Eve giderken annesine bunu söylüyor. (Zalımın kızı bari kabul etmiyon evlilik teklifimi aramızda kalsın ananlara ne söylüyon kahve tarifi mi alacan sanki) Bunun annesi gidip babasına söylüyor bunlar önce kendi evlerinde gülmekten yarılmışlar. Sonra ana sınıfı öğretmenimizden bizim evin adresini alıyorlar. (Özel hayatın gizliliği de kalmış amk neyse Nurhan Hocamı severim arada karşılaşırdık) Sonra bunlar bizim eve geliyorlar. Evde o gün sadece annem var. Bunlar içeri geçiyor annemle oturup konuşuyorlar benimle taşak geçiyorlar eğleniyorlar falan. Bende o sırada ailesinin yanında gelen ipekle oynuyorum hala kafaya bak amk :D iyi ki beni istemeye geldiler falan sanıp gelin gibi gidip servis falan yapmaya çalışmamışım.