gözlerini gözlerimden ayırmıyordu. vücuduma bakmamak için, daha doğrusu baktığını görmemem için göz temasında ısrarcıydı. ben de gözlerimi ayırmadım.
çok pardon ben odaları karıştırdım dedi ve aceleyle soyunma odasından çıktı. şaşkınlıktan ne yapacağımı bülemiyordum öylece bi süre bekledim.
soyunma odasından çıktığımda takipçim ortalıkta yoktu ve o günden sonra yaklaşık bir ay boyunca onu görmedim. spora gelmiyordu ya da karşılaşmıyorduk. akıl almaz bir şekilde takipçimi merak ediyordum ve onu tekrar görmek istiyordum. sağlıklı düşünemediğimin farkındaydım ama bu isteğime karşı koyamıyordum.ona bir ay sonra bir cafede rastladığımda bilgisayarında ciddiyetle bir şeylerle uğraşıyor ve kahvesini içiyordu. yakınında bir masaya oturmuştum. beni hiç farketmedi ve bir süre oturduktan sonra toparlanıp gitti. onu bir hafta sonra tekrar gördüm bu defa sıklıkla alış veriş yaptığım bir marketteydi. ona olan ilgim merakım gün geçtikçe artıyordu. bir yandan da onun masum olduğuna kendimin paronayak olduğuna kendimi ikna ediyordum. iki gün sonra spor için avmdeydim ve asansör bekliyordum. asansöre bindim tam kapı kapanıyordu ki biri hızla elini kapı aralığına soktu. kapı tekrar açıldı ve asansöre takipçim bindi. spor çantası sırtındaydı. yüzyüze bakar şekilde yukarı çıkıyorduk. heyecanlanmıştım hem de çok heyecanlanmıştım.. çok yakınımda duruyordu ve ben ona bakmıyordum ama o benimyüzüme bakıyordu hissediyordum. bir an çok tahrik olduğumu hissettim. bedeni mıknatıs gibi çekiyordu beni. asansörden indik ve salona doğru yürümeye başladık. söze girecek gibiydiheyecanım gitgide artıyordu