1. 1.
    0
    bu bir edebi deneme değil. hiçbir şey değil. dediler ki yazmak içteki zehri boşaltır. bu benim gibi ağlayamayanlar, katılaşıp da kalanlar, şok geçirenler için, biraz da olsa kendine gelme arefesinde bir çeşit... boşalma.

    şu anda tüm kelimeleri gibmek istiyorum, hepsi de sığ, ve hatta samimiyetsiz geldiğinden. mimiklerden sıkıldım, üzülürmüş gibi yapanlardan sıkıldım, komiğine giden acı şeylere gizlemeden gülenler daha samimi bir iş yapıyor belki de, ya da empati yeteneklerini toptan kaybettiler, ben kaybetmedim. gülmüyorum ben anasını satayım, yolun ortasında ezilmiş yatan bir kedi köpek gördüğümde içim cız ediyor, ürperiyorum tepeden tırnağa, gülmüyorum... neyse!
    ···
   tümünü göster