Biraz korkutu mu olmuştu bu durum ? Ya fazla mı kaçmıştı verdiğim göz dağı ? Oysa yalnızca konunun ciddiyetinden bahsetmek, ona hissettirmek istemiştim. Çok gecikmeden "Tamam " cevabı geldi. Ders önemliydi, anlatılan konu daha önemliydi. Tüm iyi gelen vize notlarımın arasında kötü olan tek notumun olduğu dersti. Ama kafam öyle kurcalanmış, dikkatim öyle dağılmıştı ki ne derse verebiliyordum kendimi ne de dinleyecek durumdaydım. Esasına bakacak olursak bu durum birazcık soğutmuştu beni Büşra'ya karşı. Bu yaptığı, bi kaç haftadır süren mesaj atma faslı, kendini soyutlaması, fake hesap falan. Hiç gereği olan şeyler gibi değildi, yoktuda zaten. Oysa birlikteyken, konuşurken, el ele, göz göze ne kadarda mutlu ve sorunsuz haldeydik. Ben ona karşı olan güvenimi tam anlamıyla sağlamaya çalışıp sağlayabildiğim düşüncesindeyken neden bi güven testine tabi tutulmuştum ?

Şu fani hayatımda pek çok kişiyle birlikte olmuş, pek çok kişiyi hayatıma almışken ilk kez kafamdaki önyargıları bi kenara bırakıp hiç düşünmediğim birisini de sevebileceğimi göstermiştim. Hem kendime, hem de çevremdekilere. Sevmiştimde beyler, fazlasıyla sevmiştim hemde. Uğruna pek çok şey yapacak kadar, laf söz olmasına değecek kadar çok sevip değer vermiştim. O da boş değildi ki bana karşı, biliyorum, belliydi de yani. Ama neden buna sebep olmuştu ? Soğumuştum, artık eski gözle bakamıyordum nedense. Attığı fotoğraf, yaşlı gözü, benim doyamadan uzuun uzadıya baktığım masmavi gözleri... Hepsi aklıma geldikçe içimdeki hislerin değişime uğradığını farkediyor, hissediyor gibiydim. Ama bunu ona doğrudan belli etmek istemiyordum, etmemem de lazımdı zaten.