10 dakika geçmeden aynı fabrikanın farklı ürünleri gibi olan başka bir amca ile teyze kamelyaya geldiler ve ben sanki orada yokmuşum gibi göz temasından kaçınarak diğer çiftin yanına gidip " Hüdai kaç gündür görüşemiyoruz neler yapıyorsun " diyip yanlarına oturdular. Yaşlarına hürmeten saygısızlık olması diye kulaklığımı çıkardım ve iki elimle orkide saksısına sarılıp muhabbetlerini dinlemeye başladım.

Muhabbet muhabbeti açmış kendi aralarında konuşurlarken akraba oldukları belli olan 2 amca daha olay yerine geldi. Ama arada istenmeyen kişi olduğun çok belliydi. Konuşma aralarında dik dik bana bakıp bu ne arıyor burada der gibi gözümün içine bakıyorlardı. Oysa oraya ilk ben oturmuştum. Zaten kafam bozuk, aklımda düşünceler şişko kızların clubda dikkat çekmeye çalıştığı dans figürleri gibi anlamsızlaşıyordu.

Net bir şekilde gitmem isteniyordu. Ama ne kadar saygıda kusur etmek istemesem de arsızlık yapıp orada kalmak istiyordum ve oturmaya devam ettim.

Hemen ardından amcaların eşleri ve benim yaşlarımda üç genç geldi. Sırayla yapılan aile el sıkışmasında istemisiz bir şekilde ben de vardım. Ortamda her on dakikada bir kişi sayısı artıyordu.

Yarım saatlik koyu bir sohbetin ardından ayrılık zamanı gelmişti. Büyükler, ben de dahil bütün gençlere ellerini öptürdü ve herkes kamelyayı terk etti. Ben oturmaya devam ediyordum ki kamelyadan çıkmak üzere olan son amca " yiğenim gelsene ne oturuyorsun " dedi.

Garip bir şekilde hoşuma gitmişti. Tamam geliyorum dedim ve parkın kenarında ki dobloya bindik. Elimdeki orkideyi aracın içerisinde önüme koydum. Sizin ev nerdeydi dedi bana. Tarif ettim.

Evin önünde bırakırlarken babangile çok selam söyle dediler. Baş üstüne dedim ve orkideyi arabada bırakarak evime döndüm.

Sanırım halen beni akrabaları sanıyorlar.