ÖNSÖZ

Nasıl başlayacağımı bilemiyorum, o kadar çok zaman geçti ki yazmayalı ellerim ve düşüncelerim bu kararıma yadırgayarak baktı; üstelik yazmama engel olmaya bile çalışmış olacaklar ki kâğıda kaleme geri dönebilmek için bir hayli geciktim. Belki de tüm bunların nedeni; ilk hikayemin başlığına “Son Yazılarım” yazıp bu sözüme ancak bir sigara tiryakisinin kendine verdiği “Son sigaram!” sözü kadar kararlı olabildiğimi görebilmenin verdiği bir hayal kırıklığı olabilir. Aslında tüm bunlar düştüğüm bir yanılgıdan ibaretti. “Hayat bana daha ne gösterebilir ki?” diyerek yazdığım hikâyeye inat, hayat beni haksız çıkarmak için elindeki bütün kozları oynamış gibiydi. Belki de bir şeyler beni yazmaya sürüklemese zihnimde eskiyecek olan hatıralarım günden güne silinecek ve beni ben yapan yaşanmışlıklar bütününü yavaş yavaş yitirmiş olacaktım. Geçmişi unutursam hayat konusunda hep tecrübesiz kalır ve muhtemelen aynı çukurlarda yuvarlanır dururdum. Açıkçası bu durum beni çukurlarda yuvarlanmaktan kurtaramadı sadece artık aynı bataklıklara düşmüyorum o kadar. Yazarken bir şeyi fark ettim yazmak kadar sizinle konuşmayı birilerine bir şeyleri anlatmayı özlemişim sadece yazmamayı alışkanlık edinen ellerim şimdilik biraz soğuk ancak şuna inancım tam ki; kısa süre sonra tekrar ısınacak olan ellerim kaleme, kâğıda ve sizlere tekrar kavuşmanın ne anlama geldiğini hatırlayacaktır. Sözü fazla uzatmak istemiyorum sizden ayrılırken ne kadar tükenmiş bir halde olduğumu hatırlıyorsunuzdur işte yine hikâyeye o günlerden başlıyoruz yani unutulmaya çalışan o günleri tekrar hatırlayarak başlıyoruz...

“Eğer bir hikâyeyi anlatıyorsan, ondan hala kurtulamamışsın demektir.”
Paulo Coelho

• Not: ilk hikaye ile başlamak isteyenler için (bkz: beni yoran hayata karşı son yazılarım)
• *Not: Hikaye uzun özet geç diyenler için 18. sayfadan itibaren (bkz: beni yoran hayata karşı son yazılarım)