sabah uyandım. son kez gidiyordum okula. ben lise bitse de gibtirip gitsek demedim hiç. okulun her günü güzeldi amk. bitti ama işte. giyindim sivil kıyafetimi gittim okula. sınıfta buruk bir neşe vardı. millet birbirine sarılıyor. sınıfa giren çıkanlar oluyordu başka sınıflardan vedalaşmak için. bir arkadaşım geldi
-kanka kendine iyi bak özletme araşalım
k:araşalım tabi
-gel sarılalım lan çık artık modundan bin
yine çıkamadım. sarıldı o ben mal gibi durdum. sonra gitti çocuk. hocalardan bazıları geldi vedalaştı bizimle. birisinin dediği çok hoşuma gitmişti. tek cümleyle tüm duyguları verdi sanki. hem özleyeceğini hem kurtulduğunu hem haylazlığımı hem dürüstlüğümü hem tembelliğimi hem okuldaki yaptıklarımı hem kopyalarımı hem sakinliğimi hem bu kadar sakinken bu kadar hareketli oluşumu... beni öyle iyi tanıdığını belirtircesine söylediğini hissettim.

-seni hiç unutmicam burak ka... ü

yani gerçekten bir parçamı o okula bıraktığımı hissettim o cümleyle. sonra sıra karne dağıtımına geldi. lise sonların neredeyse hepsi takdir aldı. kalanlar benim gibi teşekkür aldı. belge alamayan tek kişi ifo oldu. hocalar bile taşak geçti 'oğlum nasıl başardın bunu' diyerek. okuldan çıkıp tm sınıfı olarak vakit geçirdik. batak oynadık boş yaptık. eve giderken hala bittiğine inanamıyordum