akşamında daha da kötü birşey oldu. büşra aradı beni
b:napıyorsun
k:dershaneye gidiyorum sen
b:evdeyim ben de. çıkışta görüşebilir miyiz
k:geç çıkıyorum ama
b:sorun değil çıkacağın vakit dershanenin oraya gelirim görüşmek istiyorum seninle.
yine büşrayla barışacağız gibi görünüyordu ufuktaki manzara. o gün de aşırı canım sıkkın olduğundan hiçbirşeye halim olmasa da kabul ettim görüşmeyi çünkü büşranın bende her zaman hatrı vardı. kusmuğumu temizleyip tek kelime etmemiş olması niyeyse bende ömürlük bir hatır bıraktı. (küçük bir not: o aralar kuzey güney diye bir dizi vardı ve ben aşırı etkisindeydim)
dershane çıkışı aradım. dershanenin az ötesinde beklediğini söyledi. ben barışsam mı barışmasam mı amk bsg de yok hayatımda. acaba büşrayla tekrar çıksam bir şans versem olur mu diyorum içimden. büşranın silüetini gördüm uzaktan o arada. yanına gittim gece karanlık ve hafif yağmur yağdığından anlayamamıştım. yanına varınca farkettim kız ağlıyordu.
k:büşra noldu
b:...
k:söylesene noldu
b:ben huur muyum
k:ne alaka
b:sen demişsin büşra huur oldu demişsin. yüzüme de desene
kan beynime sıçradı dıbına koyim. kendime bir baktım. sonra ona baktım. sonra etrafıma sonra da yağan yağmura inat havaya baktım.
k:kim dedi sana bunu
b:kimin dediğini boşver niye söyledin bunu
k:bunu sana kim dedi söyle önce
b:söylemicem
k:ben kimin söylediğini tahmin ediyorum. niye böyle birşey yaptığını anlamıyorum.
b:söyle ya birşeyler söyle
k:büşra ne diyim sana. her kim anlattıysa sana bunu olayın hepsini anlatmamış benim tek cümlemi çekip almış sana vermiş.
b:sen anlat o zaman
k:anlatamam
b:neden
k:ben çok yakınım olarak gördüğüm birini kaybettim az önce. en azından onun yaptığına değsin ikimiz de kaybetmeyelim diye susuyorum.
her ne kadar böyle desem de sırf dıbına koduğumun dizisi yüzünden delikanlılık gazındaydım. yoksa hayvan gibi 'lan beni dolduruşa getirdiler zorla söylemem için neler neler dediler' diye bağırmak istiyordum. ama resmen kuzey güneyin o haftaki bölümüne benzer bir an yaşıyordum o an. o gün delikanlılık bende kaldı ve sustum.