son sınıf olduğumuz için bize eşofman serbestliği verdiler. rahatlığımıza özen gösteriyorlar akıllarınca. rahat çalışalım hiçbirşeyi takmayalım kafaya sadece derse odaklanalım diye. oldu dıbına koyim siz eşofmana izin verdiniz diye zaten boğaziçini kazandım. ama tüm son sınıfların da hoşuna gitmiş bu olay çoğu kişi giyiyordu. ben ilk başlarda giymedim. sonra baktım kimse ses etmiyor çektim basket şortunu gittim okula. her gören uyardı amk. oğlum bu ne hal, oğlum şort ne alaka, cumali görmesin bak seni sevmiyor zaten evladım...
o hafta cuma çıkış törenindeydik. yine lise son olmamıza rağmen pandik ekgib olmuyordu. şakayla karışık abazlıklarımızla birlikte birbirmizi ciksi kızların üzerine itip düşerken neresini ellersek diye hain planlar yapıyorduk. sonunda sıra olmayı başardık. müdür aldı eline mikrofonu.
-gençleeeeeer.
öyle bir gençler derdi ki hocalar dahil tüm okul gülerdi. ona rağmen her hafta aynı kelimeyle başlardı.
-gençleeeeer. neden gülüyorsunuz. komik bir şey mi var lan
yanındaki istiklal marşını okuyacak müzik hocası bile eliyle ağzını kapatırdı amk.
-ben size eşofmanla gelmeniz için izin verdim. siz okula at hırsızı gibi geliyorsunuz. kiminiz şortla geliyor. kimin kadın gibi saç uzatıyor. duyumlarını alıyorum. haftaya yakalarsam onları görüşecez.
ufacık bir rahat verdiler ona da laf ettiler amk. eşofmanını gibtiklerim pantolona döndüm geri.