Normal başladı. Üniversitemin son dönemine girdim. Fazla ders almadığından kolaylıkla sınavları geçip mezun oldum. Temmuz ayında mezuniyet töreni oldu, ondan sonrası ise hayatımın en kötü kabusu. Ailemin gerçek yüzünü, mezun olduktan sonra gördüm. Tam anlamıyla bir Gregor Samsa'ya dönüştüm. Artık okulu bitirdiğime göre çalışmam şarttı, fakat iş bulamıyordum. Farketmezdi, bunların hepsi benim hatamdı. Tıp okumadığımdan dolayı hatalıydım. Önce harçlık vermeyi kestiler. Önemsemedim, zaten iki üç arkadaşa sahip, içki sigara kullanmayan, dışarıda da takılmayan biriydim, para harcamıyordum ki. Beni yıldıramayınca, yemek vermeyi kestiler. Yemeğe her oturuşumda hakaretler yağdırdılar. Yemek yemeyi bıraktım. Sadece geceleri onlar uyuduktan çok sonra, birkaç ekmek parçası ile yetiniyordum. Her gün de bulamıyordum bu ekmekleri. Kendi evimde su içerek ve geceleri kuru ekmek yiyerek 2 ay yaşadım. Bunların hepsi, iş bulamadığım için bana öz annem babam tarafından yapıldı. Gün boyunca odama birden kapı açılıp gelinerek yapılan ardı arkası gelmeyen hakaretler ve küfürlerden bahsetmiyorum, zira bunları hayatım boyunca yaşadım. Bir gün, iş zıvanadan çıktı ve babam olacak aklını şaşırmış herif bana taktan bi sebepten dolayı saldırdı. 24 yaşındaki tek oğluna. Bunu kaldıramadım, eğer bir hatam olsa kaburgalarımı kırsa ses çıkarmam ama ben uçan sineğe dahi karışmayan, kitap okuyup oyun oynamak dışında bi aktivitesi olmayan kendi halinde biriyim. Bavulumu toplayıp evden çıktım. Bir akrabamın evine, başka bir şehre gittim. Aynı gün, yapmış olduğum iş başvurularının birinden bir geri dönüş aldım. Telefondan mülakat yaptılar ve hemen gelmemi istediler. Yine şehir değiştirerek o işe gittim. Hayatımın en ilginç, eğlenceli, inanılmaz miktarlarda ve en yüksek kalitede, istediğim kadar yiyip içebileceğim bir iş ortamı ve, çoğunluğu yabancı yüzlerce çok güzel kadınla tanışabileceğim bir sosyal ortamım oldu. iş arkadaşlarımın bile tamamı kadındı, bazıları tarafından taciz bile edildim. Kadınların ne kadar iğrenç ve işgüzar yaratıklar olduğunu, her şeyi işlerine geldiği gibi anlayıp, çevredekilere de böyle lanse ettiğini deneyimlediğim bir iş ortamı. Şu anda o işte olmasam da, her anını özlüyorum.
Şimdi yine işsizim, o kadar yere başvuru yaptım, görüşmek için arayan dahi yok. Ve bu yıl böyle biterken, yine de her şey için Yaradan'a müteşekkirim. Fakat şunu demeden edemeyeceğim, bu ülkeyi bu hale getirenlerin ben yedi ceddini gibeyim. O paraları yiyemeden kanser olup acıyla kıvranarak gebermenizi temenni ediyorum.