Ya tabii o yanı da var ama bir süre sonra şizofrene sarmaya başlıyorsun yavaştan

Kitaplar var, diziler, filmler, hayal, müzik. Biraz uğraşın olunca şizofren olman da saçmasapan bi merağı gidermek adına salakça bi istek olmaktan öteye gidemiyor. Keşke şizofren olsam... Hayatın monotonluğu - ne kadar sosyal olursan ol - değişmezliği. Reelin sürekli darbeleri, heyecansızlığı, çoğu insanın değersiz oluşu, aynı oluşu, taklit oluşu, kendinin bunlardan birisi olman, hayatının ucuzluğu...
Bunlar yanında pek de düşünülmeyesi bir şey sanki. Bilemedim. Dünyanın gidişatı falan. Beynini kurcalayacak bir ton şey yok mu neticede?