ertesi gün büşra benden ayrıldı. kızdan iyice soğumuştum o da farkındaydı. daha fazla yürütemezdik. ama o gece beni bıraksın da gibtir olup gideyim diye ayrılmayacağımı söylemiştim. o da farketmiş bunları ve bitirdi. bir şey hissedemedim.
okul çıkışında öznurla haberleştik servisten indiğim yerde bekliyordu beni. inince gördüm onu. zayıf 170 küsür boylarında altın sarısı dalgalı uzun saçları ve kocaman gülümsemesiyle karşıladı beni. lan çok pis kanım kaynıyor kıza ama bu ne sevgi ne aşk emindim.
ö:naber liseli
k:incide yazar mısın
ö:anlamadım
k:saçma bir tahmindi. eee napıyorsun üniversite nasıl
bu kadar heften peften bir soru uzun uzun cevaplanmamalıydı ama o hocalardan derslere arkadaşlarına yaptığı etkinliklere kadar herşeyi anlattım. konuştuğu 20 dakikadan sonra üniversitesine gitsem yabancılık çekmezdim. bu arada boş boş yürüyoruz sokaklarda. ne kadar yürüdük bilmiyorum hava kararınca evlere gidelim artık dedik. ben arkadaş olduğumdan öküzlüğümden ödün vermedim. evine falan bırakacak değildim.
k:hadi o zaman burdan ayrılalım
ö:tamamdır akşam okeyde hesabını kesim bi
k:ya laflara bak cono seni
ö:sen de coniksin o zaman neyse hadi görüşürüz.
baya gidiyordu amk. öyle arkasından bakakaldım. içimde birşey birikti. söylemek zorundaydım. aradım arkasından o giderken
k:öznur buluşma amacımızı bende unuttun
ö:neyi
k:kitap kitap
döndü geri aldı kitabı sonra tekrar gitti. gönül rahatlığıyla eve gittim. bu kız 1 haftada bitirirdi o kitabı.