okulda da voleybol turnuvası oldu. bizim sınıfta oynayacak çok erkek yoktu. bizim sınıfta pek erkek yoktu ki amk. zorla beni yazdılar. neymiş diğerleri oynamak istemiyormuş. ben istiyorum sanki dıbına koyim bi sorun önce. herifler benden iyi ama gönülleri yok diye gibe gibe ben çıktım sahaya. voleybol oynardım oynamasına da servis atamıyordum ve bu gereksiz bilgiyi tüm okul biliyordu. bedenci huriye hakem olmuştu. bide kural vardı her sayıdan sonra diğer kişi servis kullanacaktı. yani demem o ki kaçarım yok. okulun yarısı izlerken ben servis vurmaya çalışıp sıçıp batıracaktım. sıra bana geldi
k:hocam beni biliyorsunuz pas geçelim mi beni
-olmaz oğlum kural bu
k:ya hocam taklada da böyle oldu bakın...
-lan sinirlendirme beni vur şu topa
millete de maskara olduk. bu konuşmaları duyup gülüyordu tüm izleyenler. ilgiyi üzerimden atmak için acele ederek saçma bir vuruş yaptım. çok komikmiş gibi güldü yine binler. ama sahada fena değildim o yüzden bir süre rahat olabilirdim. derken yannan gibi üst üste sayılar yedik yine bana geldi gibtiğimin servisi. derin bir nefes alıp yaradana sığınarak manşet vurdum. mükemmel gitti amk. ben bile inanamadım. alkışlar çığlıklar koptu birkaç saniye. ıslıkların arasında 'nolur gib beni keeeeeet' diye bir bağırış duydum ama sahibini bulamadım. zaten puştun biridir diyip aldırış etmeden oyuna odaklandım.