Ders boyunca arkasını dönüp durdu parmağımı kontrol etmek için. Öyle tatlı, öyle telaşlı yüz ifadesi vardı ki kontrole gittiğimizde “deriyi gibip atmışsın, ameliyata almamız lazım” deseler sesimi çıkarmadan kabul etmeye razıydım ben. Hem bu davranışları salak triplerimi geçirmekle birlikte bana değer verdiğinide göstermişti. Herkese karşı bu tavırda olacağını sanmam beyler be, ne dersiniz ?

Ders bitti, yine bomboş geçmişti benim için. Hayatıma Büşra faktörü girdiğinden beri zaten not tutmaya tenezzül dahi etmediğim dersleri artık dinlemeye de zahmet göstermez olmuştum. Kötüye zütürürdü bu durum beni. Ama nedense böylesi daha da davranılasıydı, en azından bi süre daha. Çantasını apar toplamasının ardından benide acele ettirerek “Bak hala oturuyo, çabuk çabuk çabuk” diye başımda dikilmeye başlamıştı. Verdiği peçetenin kana bulandığını farkettikten sonra eskisini atıp yerine yenisini vermişti. Üstelik bu sefer parmağıma saran da kendisiydi. Ne asil bi davranış be.

Alel acele gittiğimiz sağlık ocağında pek sıra yoktu. Zaten üniversite bünyesinde olan bi sağlık kuruluşu olduğundan yalnızda öğrencilere tahsis edilmişti. Çok beklemeden doktorun yanına girdik, birlikte. Doktor benimle ilgilenirken cüzdanımı telefonumu vb. Büşra tutuyodu. Çok hoşuma gitmişti be beyler, inanın çok mutluydum. Doktor nasıl oldu, nasıl bitti diye sorup bilgi almaya çalışırken anlattıklarımın yanına “Dikkatsizlik yapıyo hocam, ondan böyle oldu” diye giydirmeler yapıyodu. Doktorun ne diyeceğide belliydi zaten, büyütülecek bişey yoktu. Ama Büşra’mın gönlü olsun diye gelmiştik bi kere. Ağrı kesici yazıldı, kremler verildi falan çıktık. Ben fakülteye doğru gitmeye çalışırken Büşra durdurup “Hayırdır (izmirli) Bey, nereye böyle” diye sordu. “Fakülteye, birlikte gidiyoruz ya işte” dedim.

“Hayır efendim, sen yurduna gidip ilaçlarını alıp yatıyosun derse falan gelmek yok. Not gerekirse ben alır veririm sana merak etme. Gider gitmezde beni haberdar et tamam mı, aklım sende kalmasın”

Beyler ?

Büşra bana gerçekten değer verip önemsiyor muydu ? Yoksa sırf ben onların yanan evlerine önem verip sorduğum için verilmiş bi karşılık mıydı bu ? Mutluydum esasında. Fazlasıyla da hoşuma gitmişti. Ama öte yandan düşünceli olarak kalakalmıştım. Hepsinden önce söyledikleri arasında dikkate alınması gereken bi cümle vardı, son cümlesi...

Dönüp kontrol ettiniz mi söylediklerini ? Etmediyseniz de şimdi ediyosunuzdur. Evet evet, o cümle. Haberdar etmemi istediği kısım. Ulan tribine girdiğim mevzunun rövanşı geçmişti elime, kullanmadan edemezdim. Karşılığını verdim ben de;

“Ya çok önemli bişey değil cidden. Geleyim işte ben de derse bişey olmaz. Hem sen yanımda olursun, daha çabuk iyileşirim işte fena mı ?”

Gülümsemişti, devam ettim

“Haber ver diyosun da senin numaran bende yok ki Büşra Hanım, ben verdim sana geçen gün ama senden almayı unuttum”

Kızarmıştı beyler, çekinmişti. Demek ki eli pek çok kez gitmişti o telefona bana bişeyler yazıp gönderebilmek için. Ama her seferinde vazgeçmişti. Şimdi ikimiz içinde bi konuşma fırsatı vardı.

“Senin suçun, almadan gittin numaramı olur mu öyle şey. Aç şu tuş kilidini de kaydedeyim numaramı, sen şimdi o parmakla uğraşma basmaya falan”

Zaten elinde olan telefonumu bana doğru uzattı, şifreyi girerken başını havaya doğru kaldırıp çaktırmadan bakıyomuş gibi muziplikler yapıp gülüyodu, güldürüyodu da. Kaydetti numarasını, adı ve soyadıyla.

“Şimdi sende kayıtlı çok Büşra vardır, karışmasın soyadımı da yazdım” dedi gözünü sündüre sündüre. “Kaç tane olduğu önemli değil, konuştuğum bi tanesi olacak” diye karşılık verdim. Eee öyle sataşırsan böyle kaşınırsın Büşracım, ama tatlı bi karşılıktı bu. Kızardı, telefon ve cüzdanımı verip “Hadi bakalım, doğru yurda. Gittiğinde haber verirsin” diye yineledi. Ben de dediğini yaptım. Vedalaştıktan sonra yanından hiç ayrılasım olmasa da yola koyuldum.

Hayat, bana gıcık olan talihim, güzel günler Sakarya’nın öneriyle bana gülmeye mi başlıyodu acaba beyler ? Uzun zamandır hakettiğim şeyler sonunda gelmeye mi başlamıştı acaba ? Emin değildim. Ama emin olduğum bişey vardı; bugün yurda mutlu gidecektim...