o haftasonu dersanede sınıf arkadaşımız olan ufuktan çıkardım acısını. çok zayıf çelimsiz bir çocuktu. bizle takılmayı severdi o kadar aşağılayıp şakayla karıştırmadan dövmemize rağmen. değişikti amk. derste ahmet osururdu sonra ufuğun üstüne atardı. çocuk da 'yalan söyleme ya ahaha' falan derdi en fazla. hüseyin ahmet ben ufuk simit oynardık. hep ufuğa koşardık hep döverdik. adam bizi harbi sevmiş hiç küsmedi amk.
bir ara ahmet sınıftan sena diye bir kızdan hoşlanıyordu. arada tatlı tatlı şakalarla yürüyor kıza. arkasına falan oturuyor takılıyordu. yine senayla konuşurken birden sinirlendi
a:ufuk çıkışta birşey konuşacaz kanka kaybolma bir yere
u:tamam kanka
dersane dağıldı bizim her zaman buluştuğumuz yer vardı oraya gittik. ahmet ufuğu dövmeye başladı.
u:lan niye vuruyon dur dıbına koyim
a:olum giberim senanın kol kılları varmış hayallerim yıkıldı.
böyle sebeplerle dövüyorduk çocuğu